Και ενώ ο «θεσμός» – τρομάρα του – της τράπεζας θεμάτων ήταν σε ισχύ και:

• Οι μαθητές ήταν σαν ψάρια έξω από το νερό..
• Οι φροντιστές έτριβαν τα χέρια τους και νοίκιαζαν καινούργιες αίθουσες διδασκαλίας..
• Οι γονείς έσφιγγαν το ζωνάρι για να στείλουν τα παιδιά τους φροντιστήριο..
• Οι καθηγητές στα σχολεία άρχισαν να κάνουν ψυχοθεραπεία..

Η Πανελλήνια Ένωση Υπευθύνων Εργαστηριακών Κέντρων Φυσικών Επιστημών (ΠΑΝΕΚΦΕ) διοργάνωνε καλοκαιριάτικα (Ιούλιος ’14) – για να είναι έτοιμοι την επόμενη σχολική χρονιά – διημερίδα που περιελάμβανε μεταξύ άλλων και εισηγήσεις υπευθύνων ΕΚΦΕ σχετικά με «ενδεικτικά θέματα εργαστηριακού περιεχομένου» που τα είχαν έτοιμα και θα τα πρότειναν στην τράπεζα.

Λογικά δεν πέρασε από το μυαλό τους ότι το ΙΕΠ ποτέ δεν έλαβε υπόψη του τα προτεινόμενα θέματα καθηγητών σχολείων και ανακοίνωσε μόνο τα θέματα που είχαν προτείνει οι αντίστοιχες ομάδες εργασίας ανά μάθημα (εκείνοι οι περιβόητοι θεματοδότες των 4 ευρώ που ποτέ τα ονόματά τους δεν έγιναν γνωστά για ευνόητους λόγους λέει, «διασφάλισης του κύρους και της αξιοπιστίας των ενεργειών»!).

Οι ΕΚΦΕτζήδες λοιπόν εκείνο τον καιρό ακούστηκε ότι πίεζαν αφόρητα (!) να ενταχθούν στην τράπεζα και θέματα εργαστηριακού περιεχομένου. Γιατί άραγε; Που σημαίνει ότι οι μαθητές (οι δυστυχισμένοι μαθητές της Α’ και της Β’ Λυκείου της επόμενης χρονιάς 2014-15) εκτός από άριστοι γνώστες της θεωρίας έπρεπε να είναι σχετικοί και με τα εργαστήρια των μαθημάτων φυσική, χημεία και βιολογία. (Λες και είχαν μόνο αυτά τα μαθήματα).

Σε μία μάλιστα παρουσίαση της προαναφερόμενης ημερίδας εμπεριέχεται το εξής ερώτημα-προβληματισμός: «Συμβάλλει το εργαστηριακό θέμα, στο να γίνονται εργαστήρια στα σχολεία;». Δηλαδή σα να λέμε: «Αν σας παίρνει φυσικοί, χημικοί και βιολόγοι στα σχολεία, μην κάνετε εργαστήρια και να δείτε τι σας περιμένει!».

Ακριβώς ίδια λογική με αυτή του πρώην υπουργού Αρβανιτόπουλου και του τότε υφυπουργού Δερμετζόπουλου που διατυμπάνιζαν ότι πρέπει οι καθηγητές σ’ όλη την Ελλάδα να «βγάζουν» την ύλη μέσα στη χρονιά γιατί αλλιώς «αν κατέβει (απ’ την τράπεζα), ένα θεματάκι» που να μην το έχει διδάξει, μαύρο φίδι που τον έφαγε και φυσικά θα λογοδοτήσει για το ατόπημά του!

Οι συντεχνίες λοιπόν όπως θα κατάλαβε ο καθένας, ζουν και βασιλεύουν. Τώρα περιμένουμε τον «Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία» όπου για να συμμετέχει κάποιος, αρκεί να γνωρίζει αγγλικά και να μπορεί να μετατρέπει το αρχείο με την πρότασή του σε μορφή pdf. Όλα τ’ άλλα είναι πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές..