Σχολ. σύμβουλος δημοσιεύει στην προσωπική του ιστοσελίδα ενημέρωση (για ποιους άραγε; για τους καθηγητές της ειδικότητάς του ίσως που παρακολουθούν την ιστοσελίδα του;) ότι θα απουσιάσει από την έδρα του 10 ολόκληρες ημέρες (στις οποίες βέβαια, συμπεριλαμβάνονται 2 σαββατοκύριακα) για συμμετοχή σε συνέδριο. Λέει ότι επισυνάπτει το πρόγραμμα του συνεδρίου, το οποίο δεν φαίνεται πουθενά (μικρό το κακό βέβαια και ασήμαντο το γεγονός αυτό, θα του ξέφυγε..).
Και κλείνοντας την όλη κι όλη 5 σειρών ενημέρωση αναφέρει: «Μοιράζομαι επίσης τα τραγούδια για.. (σχετικά με το θέμα του συνεδρίου), για να σας βάλω στο κλίμα. Σε επόμενη διοργάνωση μπορείτε να συμμετέχετε και εσείς!».
Και ακολουθούν 4 σύνδεσμοι με τραγούδια από το Youtube!!
ΕΕΕΕΕ τι έγινε; (Που λέει και ο jeremy..)
Μοιράζεται μαζί μας τα τραγούδια (σχετικά με το θέμα του συνεδρίου), για να μας βάλει στο κλίμα; Ποιο κλίμα; Και γιατί πρέπει εμείς να μπούμε στο κλίμα; Μήπως εμείς θα είμαστε παρόντες στο συνέδριο; Θα τρωγοπίνουμε και θα κάνουμε βόλτες για 10 μέρες στην πόλη που θα γίνεται το συνέδριο εμείς; Θα πηγαίνουμε σε ταβερνεία και σε σκυλάδικα το βράδυ για 10 μέρες εμείς; Θα δουλεύουμε κανονικά εμείς όσο καιρό ο σύμβουλος θα κάνει κοινωνικές σχέσεις στο συνέδριο; Άρα; Ξαναρωτάω: Γιατί πρέπει εμείς να μπούμε στο κλίμα κ. σύμβουλε; Και ποιες ακριβώς είναι οι συμβουλές που δίνεις, ακόμη δεν το ‘χω καταλάβει. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο σύμβουλος, χωρίς να έχει ενημερώσει προηγουμένως για το συνέδριο (άσε ποιος θα μπορούσε να πάει και να λείψει 10 μέρες απ’ τη δουλεία του, αλήθεια πως θα μπορούσε να δικαιολογηθεί αυτή η άδεια και ποιος θα μπορούσε να πληρώσει για αυτή την «πολυτέλεια», όταν εμάς μας λείπουν 99 δραχμές που λέει ο λόγος, για να φτιάξουμε 100στάρικο;) μας παροτρύνει(;), τάζει(;), κοροϊδεύει(;) δεν κατάλαβα ακριβώς πως το λέει (όπως κάνουμε σε ένα πιτσιρίκι λέγοντας του, ότι άμα είσαι καλό παιδάκι, θα σου πάρω καραμέλες) σε επόμενη διοργάνωση να συμμετάσχουμε κι εμείς! (με θαυμαστικό στο τέλος).
Ευχαριστούμε κ. σύμβουλε, αλλά δεν θα πάρουμε απ΄ το «μεζέ» που μας προσφέρεις. Εξάλλου είμαστε χορτασμένοι, αλλά όχι απ’ αυτά που τρως εσύ…